तेजा मुळ्ये, रत्नागिरी
हा कोपरा मला नेहमीच मायावी वाटत आला. माझ्या नजरेला जे दिसलं तेच दिसेल का सर्वांना? मी सांगण्याचा प्रयत्न तर करते,,, मन आणि अंतर्मनाचा प्रवास पटेल का ? मन हे निखळ वास्तवाचा आनंद घेतं. त्यातील घटक समजून घेतं, त्याविषयीचे संदर्भ अनुभवल्यामुळे परिसर लक्षात राहतो ,, त्या परिसराच्या ओळखीसाठी खुणगाठ मनाशीच तर बांधली जाते.वास्तव किती स्वच्छ सुंदर असतं सारं……
अंतर्मनाचा अंतरंग तयार होतो थोडासा धूसर, थोडा अमूर्ताकडे जाणारा,, त्याचा ठाव घेताना साधारण रूपरेषा घटकांची आजमावत जातो. ती अंधारलेली बाजू थोडी कोनापासून पलीकडे दिसणाऱ्या अंधुक प्रकाशाच्या प्रतिरुपाची वाटते मन आणि अंतर्मन आपलंच त्यामुळे आकृती आणि प्रतिबिंब यापेक्षा ही संकल्पना वेगळी रहाते,, प्रतिबिंब आरशात बरोबर उलटे असते तर हा कोपरा संलग्न बाजूला मन आणि अंतर्मन यांना जोडतो,,अंतर्मनातील आकृत्या धूसर होत गेल्याने त्या गुढतेकडे जाऊ लागतात,,, वास्तव असणारा प्रकाश मनात स्थिरावतो आणि अंतर्मनात तो बंद न होता अंतरतो. मनाने वेध घेतलेल्या घटकांचे ठसे अंतर्मनाच्या अंरंगात दिसतात त्यामुळे अंतर्मनाचे संस्कार मनाला ओळखता येतात. या फोटोत मला हा कोपरा हीच मन आणि अंतर्मन अशी गम्मत दाखवतो.
